همه لرزش دست و دلم

از آن بود كه

كه عشق پناهي گردد،

پروازي نه

گريز گاهي گردد.

 آي عشق آي عشق

چهره آبيت پيدا نيست

و خنكاي مرهمي

بر شعله زخمينه شور شعله،

 بر سرماي درونآي عشق

 آي عشق

چهره سرختت پيدا نيست.

غبار تيره تسكين يبر حضور وهنو دنجِ رهائي،

 بر گريز حضور.

سياهي،

 بر آرامش آبيو سبزه برگچه،

  بر ارغوان آي عشق آي عشق

رنگ آشنايت، پيدا نيست. 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: